Porselein

Om de monumentale tekeningen van Kim Habers kun je niet heen. Het is onmogelijk om niet volledig op te gaan in de wirwar van lijnen. Habers creëert laag voor laag eenduizelingwekkend perspectief, dat associaties oproept met stedelijke patronen zoals plattegronden van metrolijnen en infrastructurele systemen. De werken bieden vanaf een afstand een vogelvluchtperspectief, maar nodigen tevens uit om met een loep bekeken te worden, vanwege de minutieuze details. Het geheel eigen universum dat ze voor ons ontvouwt, doet ondanks het geschapen landschap van stedelijke motieven, desolaat aan. Er is geen spoor van leven en toch is het een menselijkuniversum – gefabriceerd door de menselijke hand van de kunstenaar. De gelaagdheid in Habers’ werk ontstaat door een intensief proces van opbouwen en afbreken. Habers gaat met een chirurgisch mes de tekening te lijf, stroopt de tekeningen af, laag voor laag, en laat deze lagen uit de tekeningen oprijzen. De vele herhalende geabstraheerde vormen en lijnen versterken de complexiteit. De tekeningen zijn enigszins ambigue, ze bezitten een fragiliteit van lijn en structuur – als flinterdun filigraanweefsel - maar vormen tevens een krachtige compositie. Tevens getuigen zowel de driedimensionale, ruimtelijke tekeningen als detweedimensionale tekeningen van een enorme precisie en overgave. Variërend in formaat van muurvullende tekening (installatie) tot een ingetogen 10 bij 10 cm, doet dit niets af aan verpletterende indruk die de werken maken, omdat beide formaten overtuigen door de zelfverzekerde lijnvoering.

Tekst Alex de Vries