Marja Kennis heeft een serie portretten van hybride bloemen gemaakt; bloemen die zijn ontstaan na kruising van verschillende soorten.

De witte bloemen zijn als een nieuw begin, zonder kleur, kaal, opgebouwd uit het blad van verschillende wilde èn tuinplanten, planten die in Nederland al langere tijd leven. Niet inheems, maar wel aangepast aan de (micro) klimaten waarin ze groeien. Combinaties van groot hoefblad met rudbeckia, toortsen en weegbree, hosta en paardenbloem, brunnera en vijg, allerlei combinaties worden uitgeprobeerd. Ze zien eruit alsof hun hoogtepunt al voorbij is, ze zijn bijna uitgebloeid. Alsof ze vanuit een behang tot leven gekomen zijn, uitgebloeid en weer bevroren in de tijd.

Schoonheid heeft ook bestaansrecht als het tijdelijk is.  Deze bloemen zijn vaak het eindpunt van een lange lijn kruisingen die zich niet op deze manier voort kan zetten. Hoewel, je weet nooit welke combinaties van eigenschappen toch weer terug zullen komen.

Voor deze serie heeft ze Duits porselein gebruikt omdat dit porselein refereert aan een romantische traditie, heel transparant is en waarmee ze het verweerde effect van uitgebloeide bloemen kan bereiken.

Ulrich Haug:

‘We weten allemaal hoe belangrijk bijen (insecten in het algemeen) zijn voor het voortbestaan van onze soort en voor het hele ecosysteem. De opwarming van de aarde en de klimaatverandering die op ons afkomt, baren mij al lange tijd grote zorgen.

In het werk "Lettering" ga ik daar mee om. Het gaat erom menselijke "uitingen" en die van de bijen op een gelijk niveau te plaatsen. In mijn teksten behandel ik dit onderwerp op een zeer persoonlijke manier. Daarom zijn ze niet helemaal vrij leesbaar, maar op veel punten versleuteld. Toch wil ik de "handtekening" van de bijen benadrukken en versterken met mijn eigen gedachten.’